Muziek-theaterspelen

Deze zijn ontwikkeld uit stukken klank- en vormfenomenologisch onderzoek naar de werkingen van sterren en planeten in mens en wereld. Daarbij is telkens uitgegaan van ervaringen in het dagelijks leven, die de schrijver tijdens werk en buitenlandse reizen in de ontmoetingen met mensen en hun culturen heeft opgedaan. Gepoogd is om die ervaringen met die geestelijke werkelijkheden te verbinden, en zo zijn speelse doe-activiteiten in de theaterspelen ontstaan, die voor zowel spelers als publiek een uitdaging kunnen zijn. Niet alleen door zich in de voorgespeelde figuren in te kunnen leven en hun gedachten en gevoelens te volgen, maar bij vooral de latere spelen ook het actieve improviserend meezingen met het spel en zijn scènevorming.

Gedachtengloren

Muzikaal bewegingstheater op basis van planeetritmen en hun in klank omgezette bewegingen;
beleefbare werkingen in de ziel vanuit de orgaanprocessen. Inclusief muziek.

Een muziek-theaterspel om de ritmische planeetbewegingen die zich in de mens spiegelen in zijn orgaanritmen, te kunnen herkennen in hun uitwerkingen en zo hanteren. Een vorm van bewegingstheater om gedachtenvormen, die in ons aanvankelijk als wilsimpulsen leven, tot bewuste beelden te doen ontwikkelen.
Jan de M., de hoofdpersoon in dit spel, wordt lastig gevallen door zijn eigen dwingende gedachten, die opwellen uit zijn orgaanwereld, waarin alle indrukken van de buitenwereld en de erin heersende normen en waarden, liggen opgeslagen. Deze spreken en later zingen zich uit op de genoemde planeet-orgaanritmen. Door het ordenende werk van de hoofdpersoon worden zij meer en meer tot beeld gevormd, van steenklompen over plant- en dier- tot meer menselijke vormen. Hierbij voeren zij uiteindelijk een samenklank- en bewegingsspel uit, dat een afspiegeling is van de harmonie der planeetsferen binnen de mens.
De teksten vormen een afgerond geheel en kunnen als zodanig gelezen worden. Achterin is de muziek weergegeven. Tevens een beschrijving van de achtergronden waar vanuit het spel is ontwikkeld.
(Achtergronden: zie Kunstzinnige Ervaringsmethode op Basis van Samenzang/Ritmen van Zon, Maan en Planeten)

Hiervan is een uitvoering geweest in Amsterdam.

Sterrenwegen

Een hedendaagse Graalsvertelling vanuit de sterrewerelden;
de sterrebeelden op muzikale wijze beleefd in mensentypen en hun spiegelingen in de ziel

Een muziektheaterspel om de sterrenbeelden, die buiten de dierenriem aan de hemel staan, als ideeën te kunnen ervaren door mensen als zieletypen heen.
De hoofdpersoon Lothan ontwikkelt zich van kind tot volwassene en wordt daarbij gericht, begeleid dan wel tegengewerkt door personen die hij ontmoet op zijn levensweg; deze bepalen mede de richting die zijn leven neemt. Wanneer hij zich als zakenman met beperkte doelen ontplooit door een eenzijdige interpretatie van zijn kundes en levensopdracht, kan hij de toets van zijn geweten uiteindelijk niet meer aan en wordt op zichzelf teruggeworpen. Dan gaat hij terug langs alle mensen en groepen die hij op zijn levensweg ontmoet en meer of minder eerlijk bejegend heeft. Het wordt hem duidelijk gemaakt dat hij het in zichzelf in plaats van bij anderen moet zoeken. Op zichzelf teruggeworpen, zingt hij zich in zijn wezen uit, zich daarbij begeleidend op zijn zieleharp. De verschillende personen die hij is tegengekomen in zijn leven, staan in hem op als klinkende zielewezens en leiden hem via de verschillende gebieden van zijn lichaam op basis waarvan zijn ziel functioneert, naar zijn eigen geestkern, zijn Graal.
De personen die Lothan tegenkomt, zijn afspiegelingen van de sterrenbeelden, op volgorde zoals zij aan de hemel staan gegroepeerd rond een dierenriemsterrenbeeld; hij gaat op grond van de ontmoetingen met deze personen een ontwikkelingsweg zoals deze in de sterren staat neergeschreven. In de ziel komt hij de personen als zielewezens tegen, in de gebieden van zijn fysieke lichaam welke vanuit het dierenriemgebied waarbij zij horen, zijn aangelegd en op basis waarvan zijn ziel functioneert. Zij zingen hun wezenlijke werking op Lothan op basis van een muzikaal motief, het basale idee dat zij vertegenwoordigen, in klank ingeleefd. Zo bewandelt Lothan op aarde de wegen die langs de sterrenbeelden aan de hemel staan neergeschreven. Dit maakt het spel tot een uiterlijke en innerlijke psychologische roman.
(Achtergronden: zie Kosmobiologie)

Nooit integraal opgevoerd. Schrijver Nicolaas de Jong heeft hier een solo optreden van gemaakt, door hemzelf gespeeld, onder de naam ‘Snippers Sterrewegen’. Opgevoerd te Amsterdam.

Volkenswaardigheden

De Germaanse godenschemering en de belofte voor deze tijd, in het verenigend Europa
Een kafkaniaans alchimisch spel. Inclusief muziek.

Een muziektheaterspel dat handelt over de verenigende volken van West Europa en de keuzes waarvoor de huidige Europeanen staan, bezien vanuit de gemeenschappelijke Germaanse achtergrond. Met lijnen die daaruit zijn te ontwaren naar de toekomst.
De hoofdpersoon Jason W. is een zanger-dichter, die wordt gedagvaard voor een proces. Dit blijkt een vroeg-middeleeuwse rechtzaak te zijn welke door toneelspelers in scène wordt gezet. Hierin wordt de Germaanse godenschemering voor hem gespeeld en hij wordt gevraagd om er actief aan deel te nemen om deze te voltrekken; hem wordt zo de dood van de stralende Baldur voorgespiegeld en de hand die de tegenwerkende machten daarin hebben gehad; hij wordt veroordeeld tot de moord op de grauwe Fenris-wolf, eén van de tegenwerkende wezens, die de innerlijke zon dooft en daarmee Baldur doemt tot sterven. Geschilderd wordt hoe de verschillende Germaanse verenigde stammen hun volkstaak krijgen toebedeeld vanuit de centrale mysterieplaats Externsteine en tegen de achtergrond van ondergaand Grieken-, Kelten- en Romeinendom. Zij krijgen daartoe elk een steen van de leidende god Odin die uiteindelijk ook gedood wordt. Na afloop wordt de Jason W. verteld dat dit proces zich langzaam in hem zal voltrekken.
Hij komt via omwegen terecht bij de Groenen in het Europarlement, zingt voor hen een lied op een festival ter opening van de tunnel onder Het Kanaal (tussen Engeland en Frankrijk), waarbij ieder volk zich presenteert en hem als vertegenwoordiger van de Groenen een stenen voorwerp aanbiedt.Later, wanneer hij teveel zijn mond roert, wordt hij van het toneel verdreven naar de achtergrond, trekt zich terug in de natuur om het raadsel van de stenen voorwerpen op te lossen, daarbij geholpen door een oude Luxemburger. Deze bereidt hem een experimenteertafel met alchemistische retorten, en brengt hem ertoe zijn stenen voorwerpen te offeren door ze te verbranden. Wanneer hij dit doet, staan er verschillende elementwezens als zingende dragers van ideeën op uit deze stenen voorwerpen. Met volgende stappen, waarbij hij de steenresten achtereenvolgens oplost en weer tracht uit te kristalliseren in hun essentie, staan er andere gedachten-elementwezens op die hem in verwovenheid met elkaar naar de ontraadseling van hun wezen en daarmee van de Europese volk leidt. Dit alles is mogelijk doordat hij in zichzelf de Fenriswolf weet te doden en zo een helder inzicht in de levenswereld kan krijgen; zijn innerlijke Baldur kan doen herrijzen. De elementwezens zingen op een voor elke soort muzikaal/specifieke wijze, waarmee de eurythmische bewegingen die zij maken, in overeenstemming zijn.
Het stuk eindigt in de 21e eeuw, wanneer de maatschappij meer en meer verdingd is en wordt geleid door multinationale strijdeenheden met vervaagde moralen, waarin ieder mens een gespecialiseerd radertje van de maatschappijmachine dreigt te worden. Jason W. draagt zijn verworven inzichten over aan een klein groepje geïnteresseerden die wel in brede ontplooiingsmogelijkheden gelooft; dit zijn de spelers van de godenspelers van het eerste deel, voornamelijk Oosteuropeanen, die zelf niet deze weg konden gaan. Zingend als eenlingen gaan zij uiteen.

Nooit uitgevoerd. Aan het eerste deel, de Germaanse godenschemering, is door een groep acteurs als project gewerkt.

Verhalen rond de Levensboom

– Een Boterham met Appelstroop

– Dierlijk Gif

– Elixer

– Door de Poort

Een vierluik over foute inwijdingen, over agogische instituties en hun maatschappelijke schaduwen de 21e eeuw;
het derde boze
Op basis van klankhoroscopen en menselijke relaties

Booy, de hoofdpersoon in ´Een Boterham met Appelstroop´, tracht zich aanvankelijk in het geestelijke te verdiepen, maar daarbij spiegelen zich zijn orgaanprocessen als dwingende beelden, welke hem angst aanjagen. Hij besluit deze te exploiteren in reclamebeelden, waarachter hij zich vrijblijvend kan verschuilen.
De hoofdpersone Astrid uit ´Dierlijk Gif´is een biologe die haar studie wil afronden met een scriptie waarin zij het Darwinisme wil bewijzen. Ze ontmoet Booy en samen hebben ze een verhaal, waarbij zij zwanger raakt. Ze beleeft tijdens het schrijven van haar scriptie de beeldende krachten aan haar groeiende kind als dierlijke gestalten, welke niets te maken hebben met haar theorieën. Mede doordat Booy haar verlaat nadat hij te weten is gekomen dat hij vader wordt, raakt ze in paniek en belandt na een psychotische aanval in een inrichting. Ook Booy weet met zijn geestelijke waarnemingen en de aardse realiteit van het reclamewezen, en zijn gevoelens ten opzichte van Astrid en het kind, geen raad, hij vlucht in zijn werk en knapt op een gegeven moment, zodat hij ook in de inrichting belandt.
In ´Elixer´ hervinden Booy en Astrid elkaar met de baby Fjodor, tussen medepatiënten. Deze hebben elk naast een gave ook een afwijking. Zo komen zij in de ontmoetingen achter de lotsverbondenheid met elkaar, welke zich spiegelt uit gebeurtenissen in een vorig leven waarbij zij betrokken waren. Booy en Astrid besluiten de krachten te bundelen en met allen een klankboot te maken, waarmee zij zichzelf uit het juk van het regime in de inrichting kunnen bevrijden doordat zij met behulp van muziek een voor ieder persoonlijk gerichte opdracht kunnen vervullen. Booy bouwt daartoe klankbeelden die als klankkasten dienen: hiertoe moet hij zijn verwordenheden omvormen tot idealen, wat hij doet in de vormen van het hout, als voorbeeld voor hoe hij zijn lichaam tot ideaalbeeld zou willen vormen. Astrid maakt muzikale motieven op grond van de zielewezens die zij als diergestalten heeft waargenomen door haar weefgetouw te stemmen: zij weet zo die dieren te temmen in zich vanuit het muzikale motief dat zij als idee vertegenwoordigen.
Uiteindelijk weten zij door samenspel met hun klankboot als een ark van Noach van wal te steken, waarop zij meer vrijheden krijgen. Astrid besluit om voor de kleine Fjodor weg te gaan. Ook Booy verlaat de inrichting en hij vervolgt zijn weg naar en in het kasteel waar hij voor zijn flippen zijn levenswgang had afgebroken. Een voor een betreedt hij de kamers en weet uiteindelijk dit kasteel zo te doorlichten vanuit zijn gereinigde spijsvertering, dat zijn klankbeelden in geopende ruimten achter de levensboom verschijnen. Hier komt hij ook Astrid weer tegen, die als in het paradijs is ingeslapen tussen haar zieledieren. Hij wekt haar en wijst de weg naar de toekomst, waar zij de zieledieren bewust moet leren leiden. Uiteindelijk stapt Fjodor tussen hen vandaan, waarop zij uiteen gaan.
In het spel ´Door de Poort´ ontwikkelt de hoofdpersoon Fjodor zich in de nieuwe, 21e eeuw, gestigmatiseerd in een maatschappij als hij is vanuit zijn ouderlijke achtergrond, die hem ertoe dwingt om onopvallend te leven. Door een werkgever wordt hij in een positie getrokken waar hij moreel niet achter kan staan, en hij trekt zich terug van deze. Die heeft angst dat Fjodor hem in diskrediet voor zijn gedrag zal brengen, en geeft hem aan. Fjodor komt in een molen van uit de kluiten gegroeide welzijnszorg die hem zijn persoonsnummer vraagt, maar om een blanco strafblad te houden, geeft hij dit niet en hij wordt daarop opgesloten in een psychofysiologische inrichting waarin hij wordt gedwongen om een medicijntherapie te ondergaan. Na lang dralen besluit hij dit te doen, komt met de apathische medebewoners en ontmenselijkende leiding in aanraking, die hem als zijnde een moeilijk geval, steeds zwaardere medicijnen toedient. Hij wordt uit zijn lichaam gedreven en komt Christus tegen, die hem een opdracht geeft om de patiënten te redden. Een medepatiënt helpt hem uit de inrichting te bevrijden, en hij gaat zich verdiepen in het wezen van de patiënten en de stafleden. Daarbij wordt hij in zijn ziel dwarsgezeten door drie tegenwerkende krachten, verbeeld in drie stafleden; het derde boze toont zich door de andere twee. Uit de innerlijke strijd ontwikkelt hij twaalf lieren waarin de specifieke vormgebaren van de personen als afspiegelingen van de dierenriemkrachten zijn verwerkt tot klankruimten. Uiteindelijk weet hij een deel van de patiënten en stafleden hierop aan te spreken, zodat zij met hem mee gaan doen en deel van het geheel worden, in plaats van uitgesplitste vereenzaamd-verindividualiseerde onvolmaakte wezens.
Uiteindelijk kan Fjodor de hemelse ladder betreden in een wereld die versomberd is, maar waar licht in de mensenharten gloort.

Van dit spel is het libretto klaar. Het wacht op een groep om integraal vanuit een stuk innerlijke ontwikkeling uit te voeren.

Het Huis en de Moeder

De zinnen, de vier geestesstromen die de aarde vanaf het begin in de ontwikkeling leiden, muziektherapie op basis van
klankfenomenologisch-astrosofische principes en het lichaam

Een muziektherapeut behandelt het publiek als zijn patiënt tegen neerslachtigheid door doelloosheid en het niet kunnen vinden in eigen huis. Stap voor stap wordt aan de hand van muzikale belevingen in maat, ritme, klankruimte en melodie, door de zinnen en de vertroebeling waaraan deze ten prooi zijn gevallen, heen gewerkt. Dit in samenhang met de aardse mensheidsontwikkeling vanaf het paradijs, en doorgetrokken naar de huidige tijd, waar zij samenkomen in de nieuwe mysteriën. Aangegeven wordt welke oorspronkelijke stromingen daar samenkomen en hoe het daarbij in eerste instantie mis is gegaan, zodat nu de Moeder moeilijk in de mensen in kan dalen en hen naar hun eigen meest innerlijke wezen kan leiden.
Een muzikale weg wordt gewezen om wel de geest op aarde te halen, door omvorming van de zintuigen als zielepoorten.
Een avontuurlijke weg van therapeut en publiek door de wezensdelen en aarde-ontwikkelingen heen, om tot bewustzijn van onze plaats hier en nu te kunnen komen.

Deze solo voor een muziektherapeut en het publiek als zijn patiënt wacht op uitvoering.

Eens

Muziek-theaterspel vanuit een dialoog van de avond en de morgen; de ziel van de aarde in de uren van de dag, de kleuren in de atmosfeer en de elementalen in de natuurrijken omvattend. Inclusief bladmuziek.

’Eens’ is ontstaan uit een strofe van een gedicht over de samenspraak tussen ochtend en avond die elkaar eens weer zullen ontmoeten in een eeuwige dag. Dit is vervolgens verder uitgewerkt.
In het eerste deel leiden beiden elkaar door de verschillende uren van dag en nacht heen en proberen elkaar te zoeken en te benaderen.
Het tweede deel begint met een zielsmatige strijd tussenbeide die de kleuren van de regenboog doorloopt, waarbij ze elkaar wederzijds aantrekken en ook weer afstoten.
Het derde deel voert door de elementrijken van de aarde waarin ze elkaar trachten terug te vinden, en de elementalen, de natuurgeesten die daarin werkzaam zijn. Tussen deze natuurrijken en levenskrachten in zoeken zij elkaar.
Alledrie de delen hangen samen met een stuk ziel van de aarde, waarin wij zijn ingebed en waarmee we weer kunnen leren communiceren om zo onszelf op een bewuste wijze terug te kunnen vinden in de natuur. Zo ontstaat een oproep aan de toehoorder om door waarneming door de zintuigen heen weer de licht- en donkerzijde van zijn of haar ziel in zich te kunnen verenen, net als de ochtend en de avond. Om dit te vergemakkelijken, worden de toehoorders uitgenodigd om samen met de zangers deel te nemen aan ingeleefde improvisaties in samenzang, zodat zij zich van binnenuit met de verschillende fenomenen kunnen verbinden. De stemmingen van de uren van de dag worden improviserend gezongen door de groepsleden, waarbij het publiek wordt uitgenodigd hieraan zingend-beeldvormend mee te doen. Refrein:

“Eens” zei de avond tot de morgen
“zal ik weer bij je komen,
zal ik weer bij je zijn
als de dagen zijn vervlogen
en het licht van onze ogen aan de hemel
zich verenigen mag
tot een innerlijk schijnende glans
als van een eeuwige dag.”

Dit muziektheaterspel is uitgevoerd door de groep LaukaR Unja in Cultureel Centrum Orion te Rotterdam, 2011.

Muziekvoorbeeld: 01 str 1-6 Eens strofen 1 – 6, “Eens zei de Avond tot de Morgen …” :

Videofragmenten van Eens deel 3:

30a. Filmpje van de nimfendans

36. Slotrefrein ‘Eens kom ik weer . . . ‘

____________________________

Een science faction roman in dicht en muziekvorm:

Divids versus Organo’s

ofwel: Hoe Divids individualiseren kunnen

Een verhaallijn in 9 onderlagen

Divids is een muziektheaterspel, waarin 7 mensen die leven aan de zelfkant van de maatschappij, elkaar bestrijden maar ook nodig hebben. Langzaamaan wordt duidelijk dat zij geïncarneerde zonnedemonen, asurs’s zijn die elk een stukje geest en ziel van een mens hebben bemachtigd nadat deze zich met een zelfmoordaanslag om het leven heeft gebracht. Zij kunnen zo incarneren in een mensenlichaam, maar worden pas wheel wanneer zij leren met elkaar samen te werken. En zo vermenselijken zij zich. Een vrij heftig proces.

Zij zingen en spreken op specifieke ritmen, die je verbinden met de onderaardse sferen waarin de gevallen wezens huizen. En zo keren zij dier tegenwerkingen om, onwillig aanvankelijk, maar gebonden als zij zijn aan elkaar om weer heel te worden, een in-dividu in plaats van een divid.

Dit spel wacht op verdere invulling met muziek, het libretto is af.