Astrosofie en sjamanisme

De groeiende interesse in sjamanisme

Naast allerhande oosterse en westerse spiritualiteit zie je in Europa en Noord Amerika een groeiende interesse in de oude wortels van volk en cultuur en samenhangend daarmee ook het sjamanisme, nu de dwingende vinger rechtop van de kerk aan het verslappen is en deze zijn eigen misstanden in de ogen dient te zien. Veel mensen worden geboren met de herinnering aan oude helingstradities.

Door de projecten met Ecolonie, Waddenlicht en het Eigen­tijds Festival kwam ik in contact met sjamanen uit verschillende tradities. En ondertussen organiseren we drumcirkels van sjamanistische groepen bij ons thuis. Ik nam deel aan enige trance reizen en ook een sterrenpoort ervaring. Allemaal boeiende ontmoetingen en waarnemingen. Het viel me op dat er veel van deze sjamanistisch georiënteerde mensen zo ongedwongen en ook liefdevol zijn. Dat was me al eerder opgevallen op de folk festivals die ik bezocht. De liefde voor elkaar en ook voor Moeder Aarde is een belangrijk item. En daardoor zijn er ook weinig oordelen. De drumcirkels zijn altijd inspirerende evenementen, waar je voelt dat je meetrilt op de hartslag van Moeder Aarde, en van elkaars intentie. Al mis ik vaak zelf de tonale kant, en die voeg ik dan in. Overigens hebben deze ervaringen veel weg van de astrofonie, de muziek die ik zelf heb ontwikkeld op basis van de planeetbewegingen en stemmingen, en die mensen ook in een wakende trance brengt, zodat je er bewust mee in jezelf, in je organen kunt reizen.

Vandaar ook deze inventarisatie van de overeenkomsten en verschillen tussen het sjamanisme en de astrosofie.

 

Paganisme versus Christendom

Bij de vestiging van het Christendom werden de gebruiken en rituelen van de volken in Europa (en ook elders) als heidens en vol van bijgeloof afgeschilderd. Al nam de kerk wel de plaatsen in van de volkse religies, en ook veel van de gebruiken.[1] Daardoor is er veel verloren gegaan van de oude sjamanistische tradities in Europa. En in iets mindere mate in Noord Amerika, waar veel indianenstammen gedwongen werden hun kinderen naar school te laten gaan en hun oude gebruiken af te zweren. Maar zoals in het artikel over het kosmische christendom in deze Sterrenwijs wordt uiteengezet, is onze huidige cultuur, waarin we ons in en door het fysieke lichaam heen bewust dienen te maken van de geestelijke werkingen er doorheen, terdege voorbereid door degenen die onze Germaanse voorouders opvoedden, en dat waren de Kelten.

Ons landschapswerk[2] heeft ons stap voor stap laten inzien dat al duizenden jaren voor de jaartelling in Ierland (Newgrange) het menselijke ik werd voorbereid om innerlijk waar te nemen en mee te gaan werken. Hier ging het om een nog oudere cultuur dan die van de Kelten. Later in Avalon, nabij Glastonbury in zuidwest Engeland, werd dit tere mensen-ik verbonden met de elementen. Hier werd het onderwezen door de verbinding met Knowth, gelegen naast Newgrange in Ierland. De Kelten hebben als eersten en waarschijnlijk ook enigen zien gebeuren dat het Christus-wezen zich door de dood en opstanding met de aarde heeft verbonden. Zij kenden het en vereerden hem ook. Tot verbazing van St Patrick, die door de kerk vanuit Rome naar Ierland was gestuurd om hen voor het kerkelijke christendom te winnen.

De Keltische volksziel heeft zich in de voege Middel­eeuwen losgemaakt van zijn volk, omdat hij zich als taak heeft gesteld om het esoterische christendom te dragen en inspireren. De Kelten misten hierdoor hun inspirator, en het volk viel uiteen en vermengde zich met de lokale bevolking. Alleen in de uithoeken, zoals in Bretagne, Wales, Schotland en Ierland bleven zij min of meer als volk een eenheid. En de ingewijde die zowel de Kelten als de Indianen heeft geïnspireerd, vroeger bekend onder de naam Skythianos, heeft ook de Germaanse mysteriën gestart, in de Externsteine, midden Duitsland. Je moet dus voorzichtig zijn om alle oorspronkelijke volken heidens te noemen, hun gebruiken ook, want er is een wijze en hoge sturing vooraf gegaan aan hun cultuur en gebruiken.

 

Kelten, de leermeesters van de Germanen

De Kelten, de leermeesters van de Germanen, waren een van de laatste volken die vertrokken uit Atlantis. Zij hebben de kennis en ook inzichten in de werkingen van de levenswerelden eruit meegenomen. Net als de Chinezen, die onderdeel waren van de laatst grot cultuur op Atlantis, die van de oer-mongolen. De Keltische levenskracht methoden stemmen overeen met die van de Chinezen, de laatste cultuur van Atlantis. Al liggen de accenten bij beide volken anders, want zij hebben hun eigen erfgelijke achtergrond en ook cultuuropdracht. Bij de Chinezen kun je zelfs zeggen dat zij het weten omtrent het menselijke levenslichaam hebben ingekapseld, verfijnd en ook afgeschermd van de buitenwereld. Fysiek zelfs door een grote muur om hun rijk heen te maken.

Ook de Indianen kennen de werkingen van het leven op het fysieke lichaam, alles vanuit Atlantis. Zij werken dit onder andere sterk uit in de heilige rituele dansen. Ook de Kelten hadden deze, en in de Keltische volksmuziek hoor je hier nog een naklank van.

De eerste Germanen die naar het zuiden kwamen en rond 60 v. Chr. contact kregen met de Romeinen (de Cimbren en Teutonen) waren wild, groot en zeer levenskrachtig. Die wildheid stamde ook nog uit Atlantis, en de Keltische druïden hebben hen met hun gebruiken en rituelen langzaamaan laten wennen aan het leven in hun lichaam. Mede door de verdere contacten met de Romeinen, door dat ze bij hen in dienst traden en streden, werden de Germanen rustiger, en voorbereid op de bewustzijnszielecultuur die eerst startte in 1417 met de Renaissance, en waarin zij als eerste volk bewust hun ik in de ziel binnen het lichaam dienden te beleven. Voorheen was dat nog meer dromerig.

 

Alles draait om de levenswerelden

Ook van de Kelten is bekend gebleven dat zij oefeningen kenden waardoor je meer dan 300 jaar kon worden. De Chinezen hebben dit nog meer verfijnd, waardoor leeftijden van over de 500 jaar daar niet ongewoon zijn bij beoefenaars van de tao. Het punt bij de Kelten is echter, dat deze methoden pasten bij de moralen van hun volk van dat moment. En die was heel anders dan tegenwoordig. Zo zijn er geofferde mensen en ook priesters gevonden in de moerassen. En de hekserij in de Middeleeuwen en nog daarna kende wel veel middelen, maar paste deze niet altijd toe vanuit een medemense­lijkheid. Vandaar ook dat er een aantal uitwassen waren, die kwaad bloed hebben gezet bij de bevolking. En we kennen dit nu nog van onder andere voodoo dokters die zwarte in plaats van witte magie bedrijven.

Ikzelf heb een keer een soort van betovering meegemaakt door een Hongaarse sjamaan, die me jarenlang van wat voor vorm van sjamanisme tegen heeft gehouden. Blijkbaar was dat nodig om eerst mijn methoden in en door de levenswerelden zelf uit te werken.

Daarom is het volgens mij zo belangrijk dat die oorspron­kelijke magische tradities worden aangepast en omgevormd naar de moraliteit van deze tijd. Dat zie ik dan ook bij meerdere van de sjamanen gebeuren. En ikzelf ben met mijn methoden van landschaps- en mensenheling ook vaker als druïde of sjamaan betiteld. En ook verketterd, met name uit de wat meer dogmatische hoek van traditionele geloven en ook van antroposofen. Het zij zo.

Wat deze laatsten betreft: de antroposofie is ontworpen als geestwetenschap. Hierdoor kun je het verstandelijke denken verheffen tot de imaginatie, het beeldbewustzijn. Voor de inspiratieve en intuïtieve inzichten en handelingen dien je de antroposofie verder te ontwikkelen; dat was zelfs een oproep van de grondlegger Rudolf Steiner – zo niet, zou deze spirituele weg in zijn tegendeel verkeren. Nu zit je bij het werken in de levenswerelden met zijn wezens op het gebied van de inspiratie, want je dient te werken en sturen in die levenswerelden. En daar dien je dus werktuigen voor te ontwikkelen. Deze liggen met name op het gebied van het invoelen en meeleven, meebewegen, bewust met het ik in de ziel. Wat ik heel consequent heb gedaan met mijn scholingsmethoden van astrosofie en astrofonie. Ook die van intuïtie, het heldere willen, zodat je kan leren waarnemen wat er aan wordings-wilskiemen leven in de verschijnselen, mensen en wezens En hiernaar kunt handelen. Hiertoe heb ik de toegespitste methoden van boetseren van je innerlijke waarnemingen ontwikkeld, zodat je helder krijgt wat er in je ziel en wil leeft. En ook mijn gerichte werk om de sterrenbeelden als je ideaalkrachten te kunnen herkennen, in jezelf, in andere mensen en wezens en in omstandig-heden. Dat is het werk van de magiër. Antroposofen zouden er beter aan doen om met deze of vergelijkbare inspiratieve en intuïtieve methoden verder te werken, dat scheelt een hoop oordelen over anderen uit onbegrip. En helpt hen als beweging een stuk verder.

Sjamanen bewegen zich ook op dit gebied van inspiratie – het bewust sturen in de levenswerelden en hun wezens – en van de intuïtie – het veranderen van patronen, zoals een ziekte, of land­schaps­energieën, vanuit het weten wat er als ontwikkelingskiemen in ligt besloten. Werk van de magiër dus. Beide processen spelen zich af op de voor het bewustzijn duistere gebieden van de levenswerelden. Waar ik af en toe mijn vraagtekens heb, is dat de geestelijke wereld met zijn zeer gedifferentieerde wezens allemaal het werk van ‘spirit’ wordt genoemd. Daarin heeft de geesteswetenschap met zijn verfijnde waarnemingen en uitwerkingen een groter differentiërend vermogen.

 

Astrofonie als sferenharmonie

Mijn ontwikkeling is niet zozeer vanuit oude tradities gekomen, maar uit de praktijk. Ik moest mij uiteenzetten met de innerlijke waarnemingen van de sferenharmonie, de elementwezens, engelen en nog hogere geestelijke wezens. Beter gezegd: ik werd aan het werk gezet. Daartoe heb ik in verschillende religieuze en esoterische tradities gezocht en vergelijkingen gevonden. Maar door vooral ook met fenomenologisch onderzoek hier stap voor stap de weg in gemaakt, zo, dat anderen die ook konden gaan.

De muziekmethode wilde ik zo ontwerpen, dat iedereen ermee zou kunnen werken door stap voor stap gericht en heel gedoseerd de klankwerelden binnen te kunnen gaan zonder daarin te verdrinken. Maar wel met behoud van de geestelijke werkingen die ervan uitgaan. De maatsoorten haalde ik ut de dansen der planeten naar de aarde toe. De ritmen van het leven uit de metra van de dichtkunst (eigenlijk overgewaaid uit de Griekse mysteriën). De tonaliteiten van de planeten als zielsstemmingen kwamen van de kerktoonladders, afgeleiden van de Griekse stammen die elk hun eigen planetaire inwijdingsweg ermee hadden. De majeur toonladders van de dierenriem sterrenbeelden. En zo kon ik in maat, ritme en tonaliteit vanuit een geboortehoroscoop improviserend de sferen­klanken laten horen. Met veelal diepgaand resultaat, want met name mensen met sterk traumatische achtergronden en meervoudig gehandicapten blijken ten goede te reageren op deze muziek­methode. Ook in landschappen wenden we dit aan, bij het zogenaamde instromingspunt van een landschapsengel.[3] Ik noem deze methode astrofonie, dat is klanken van de planeten en sterren. Het was eigenlijk als mogelijke zelfkennis en inwijdingsweg ontworpen, maar het is fijn dat het ook zo sterk werkt als therapie.

Mijn aanpak met de muziek in vergelijking met sjamanen ligt niet zo ver van hen af. Door mijn vrouw Marion, hypnotherapeute die veel met mijn astrofonische methoden werkt, leerde ik inzien dat ik mensen met deze muziek in een heldere trance kan brengen, waardoor zij met positieve suggesties wendingen kunnen aanbrengen in hun binnenwereld en karma. Dit is niet veel anders dan de trancereizen die sjamanen kunnen begeleiden. Zij doen dat door de tijd heen en ook naar andere planeten en sterren. Zo ken ik dat ook. Ook bij onze landschapshelingen werk ik met ritmische mantrische spreuken en geïmproviseerde zang. Daarmee stemmen we ons met ons levenslichaam en ziel af op de normaliter onzichtbare werelden van het leven en de ziel en de geest: we brengen onszelf in een bewuste trance en kunnen beter waarnemen op die fijnere gebieden van het leven, de ziel en de geest.

De huidige wetenschap is hier pas onlangs met een verklaring over gekomen. Namelijk wanneer wij denken, vormen de neuronen (zenuwcellen) in onze hersenen ingewikkelde netwerken met elektromagnetische trillingen als basis. De vormen die zo ontstaan, zijn kristallijn van aard en meerdimensionaal. Deze vallen weer uiteen als we stoppen met denken. En binnen de hypofyse, de klier die het centrum van onze hersenen vormt, worden kalkzout structuren aangemaakt bij iedere gedachte die we vormen: anders zouden we überhaupt niet kunnen denken. Hier zie je dus het scheppende vermogen van ons hoofd, dat tot beeldvorming in staat is.[4] Dit is de basis voor ons imaginatieve vermogen. Bij landschapsheling werk je met de wezens en krachten van de levenswerelden, die je kunt sturen (we doen dat veelal met en door geïmproviseerde zang). Hierbij ben je naast de beelden die je kunt waarnemen, ook inspiratief aan het doen wat als wilskiemen intuïtief wordt waargenomen. Dit is wat meer gedifferentieerd en aan de tijd ten opzichte van sjamanistische methoden die ik ken – die werken eerder met rituelen waarbij bepaalde wezens als hulp worden aangeroepen, dan met direct sturende tendensen in de levenswerelden.

 

Sterrenbeelden afgebeeld op de aarde

Bij het werken met de sterren en sterrenbeelden betreed je een voor het ogenblik vrijwel onontgonnen gebied. Wie maakt zich in het westen nu nog druk om de sterren? De wetenschap heeft aangegeven dat ze heel ver weg staan, boven ons aardse begrip ver. Maar onze voorouders, tot nog in de 17^e eeuw toe, wisten wel beter. Je vindt graven van honden en paarden, grafheuvels, dolmen en ook voormalige cultplaatsen in een geografisch patroon verspreid, zodanig dat de sterrenbeelden boven ons hoofd ermee worden weergegeven. Blijkbaar gaat het hier om krachtpatronen die onze voorvaderen kenden. En dat gaat in verschillende lagen tot in de verre oudheid terug. Dit hoort ook duidelijk bij de sjamanistische traditie, want heilige cultplaatsen waren bij uitstek geschikt voor helingen. Dit voor wat betreft Europa. De tao meesters in China en de indianen werken met de verschillende sterren en sterrenbeelden. Ik herinner me nog de reactie van een Hopi katsina dansmeester, die mijn Watermanlier beetpakte en voorzichtig bespeelde. Hij keek me aan en zei ‘This is very Hopi’. Kortom: sterrenwerk is oud en wereld omvattend. Alleen wij in het westen zijn het vergeten. En nog niet zo lang.

Hierin is weer kentering aan het komen, getuige boeken als ‘Stars on Earth’ van Richard Leviton (zie Sterrenwijs 2) en ‘Der Himmel ist unter uns’ van Wolfgang Thiele en Herbert Knor. Dat zijn belangrijke bronnen. Alleen: hoe werk je nu met sterrenengelen en sterren­beelden op aarde?

Het werk met sterrenbeelden in muziek doe ik al jaren als onderdeel van mijn scholingsmethoden. Hierbij klinken de tonen en ritmen van de sterrenbeelden, gemaakt door hun verhouding tot de dierenriem. Dit werkt heel diep. Voor ieder sterrenbeeld heb ik gebaren ontwikkeld, die, wanneer je die maakt, je beter afstemmen op de sterrenbeelden. Ook laat ik vaker naar een sterrenbeeld aan de hemel kijken en dan met elkaar improviserend zingen. Daardoor kan de poort naar de wezens in zo’n sterrenbeeld open gaan. Een gevolg hiervan zijn mijn sterrenweg inwijdingen. We hebben op belangrijke landschapspunten, zoals bij de Externsteine in Duitsland, instroom­punt van de Jupiter-krachten voor Europa, de relevante sterrenbeel­den gezongen, gespeeld en ook als wensen uitgeboetseerd en als gebaren aan de landschapsengel en elementwezens voorgedaan. Dat was diep werk.

 

Sterrenwerk als een vernieuwde vorm van sjamanisme

Nu we ook sterrenengelen van verschillende sterrenbeelden zijn tegengekomen, zijn we hiermee aan de slag gegaan.[5] Waarom? Wij dienen ons weer met de sterren te verbinden om de sterrenengelen weer naderbij te halen en een 4^e keer op aarde te doen afdrukken. Zo halen we de geestelijke wereld weer terug naar de aarde, door de schermen heen van elektrosmog en andere vertroebelingen. Dit werk gaat niet anders dan door onze eigen vertroebelingen heen, met het aanbieden van onze al ontwikkelde hogere ik-kwaliteiten. Zo vormen we een spoor naar boven.

 

Bij Gulpen, Zuid Limburg hebben we in Oktober gewerkt met een sterrenengel van de Dolfijn als afdruk. Dit ging als volgt.

-Eerst deden we ondersferenwerk door onszelf heen; bij het transformatiepunt van de landschapsengel die het aangrijpingspunt van de sterrenengel draagt en omhult. We stemmen met specifieke ritmen de levenslichamen van ons af op de verschillende ondersferen.

-De sterrenengel in Gulpen lag binnen een mooie kring van lindes. Met muziek en dans stemden we ons af op het orgaan van de planeet die de krachten van het sterrenbeeld overbrengt middels het gebied van dierenriemteken; in dit geval Saturnus in verband met de milt.

-We zongen geïmproviseerd op basis van de sterrenbeeld klanken + ritmen; hierna namen we waar hoe de sterrenkoepel zich manifes­teerde. Dat was zeer krachtig en van andere orde dan een landschapsengel. We waren diep onder de indruk.

Als aanvulling kun je terplekke de lotusbloemendans [6] doen om de hogere ik-kwaliteiten in de koepel in te werken. Daarnaast werk ik aan liederen waarin de werkingen van de sterrenbeelden nog duidelijker worden neergezet. Deze kunnen ook gezongen worden.

Deze blog is als artikel opgenomen in ons tijdschrift Sterrenwijs nummer 4.

 

Voetnoten:

[1] Zie het eerste artikel in Sterrenwijs 1 over de oorsprong van veel Christelijke jaarfeesten.

[2] Zie voor de verslagen van ons werk op de genoemde plaatsen op www.jaspisschool.eu.

[3] Zie het artikel over de aarde engelen in Sterrenwijs 2.

[4] Deze meerdimensionale vormen die uit elkaar ontwikkelen heb ik een keer waargenomen bij een sterrenpoort ervaring, waarin we met een geleide meditatie door de verschillende dimensies werden geleid. Een bijzondere ervaring.

[5] Zie de 2^e Sterrenwijs voor een verslag van ons werk met de sterrenengel van de Duif op de Hillegondaberg: hier werden zeer oude mysteriën wakker, met zelfs Uranus, Neptunus en Pluto heiligdommen erin.

[6] De lotusbloemendans bestaat eruit dat iedere deelnemer heel specifiek de gebaren maakt van de deugden die een blad van de lotusbloem (het chakra) helpt te ontwikkelen. Iedere deelnemer geeft deze aan de elementwezens en landschapsengel als een impuls, zodat zij er ook mee verder kunnen werken. Uiteindelijk maakt ieder een beeldje vanuit de betreffende lotusbloem en geeft dat aan het energetische landschap en haar wezens. De muziek vanuit de astrofonie geeft in ritme en tonaliteit een ondersteuning bij deze bewegingen, zodat je beter bij je innerlijke gebaren komt.